သားႀကီးလာရင္ဘာလုပ္မလဲ

မိဘတိုင္းကကိုယ့္သားသမီးကိုေမးတတ္တဲ့စကားပါ။
အေမကကၽြန္ေတာ့္ကိုေမးေတာ့- ကၽြန္ေတာ္က
မီးရထားေခါင္းတဲြႀကီးေမာင္းမယ္လို႔ေျဖတယ္။
အခုအသက္ႀကီးလာတဲ့အထိ မႏ္ၱေလးသြားလို႔မီးရထားစီးရင္
ဘူတာေရာက္တာနဲ႔ မိန္းမကိုတဲြေပၚမွာထားခဲ့ၿပီး၊                         ငါတို႔တဲြေတြကိုဆဲြမယ့္ေခါင္းကဘယ္ႏိုင္ငံထုတ္လဲ၊
ျမင္းေကာင္ေရဘယ္ေလာက္လဲစသျဖင့္  ေခါင္းတဲြႀကီးကို မိန္႔မိန္႔ႀကီးသြားၾကည့္တတ္ပါတယ္။
ရထားေမာင္းဆရာႏွင့္ေတြ႕ရင္ ရင္းႏီွးေအာင္စကားေတြေျပာၿပီးသိခ်င္တာေမးပါေတာ့တယ္။
တစ္ခါက ““ပလိပ္”” ဘူတာမွာ ရထားေ႐ွာင္ေတာ့ ရတဲ့အခိ်န္ေလးရထားေမာင္းဆရာကို ကၽြန္ေတာ္ေလ့လာခ်င္လို႔ပါ ဆိုၿပီးေျပာေတာ့                 သူကကၽြန္ေတာ့္ကိုေခါင္းတဲြေပၚတက္ေစၿပီး႐ွင္းျပေပးပါတယ္။                 ကၽြန္ေတာ္လည္း၀မ္းသာအယ္လဲ နားေထာင္ပါတယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ
မိန္းမကို လူဆဲြသြားရင္ေတာင္ သိမွာမဟုတ္ပါဘူး။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က    ေခါင္းတဲြႀကီးကေနစီးခ်င္တာေလ။
ခုခ်ိန္ထိ အဲ့ဒီဆႏ္ၵကေပ်ာက္မသြားေသးဘူး။
၁၀ တန္းေျဖၿပီးေတာ့ စိတ္က အင္ဂ်င္နီယာျဖစ္ခ်င္ျပန္ေရာ။
ဒါေပမယ့္ အမွတ္မမီွခဲ့ပါဘူး။
ေလာကႀကီးကဒီလိုပါပဲ။ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာေတြ ျဖစ္ခြင့္ရခ်င္မွရတာမဟုတ္လား။
ခုေတာ့လည္းစာေရးေနရတဲ့ဘ၀မွာ စာေရးဆရာအလုပ္ကုိ
ျမတ္ႏိုးလာၿပီး တိုင္းျပည္ႏွင့္လူမ်ိဳးအတြက္
ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် သား အလုပ္ေတြႀကိဳးစားလုပ္ေနပါတယ္ အေမ . . .